اختصاصی اکباتان آنلاین: مریم بوبانی از هنرمندان سرشناس شهرک اکباتان است که اخیراً مردم توسط سریال زیر پای مادر که به مناسبت ماه مبارک رمضان روی آنتن است، با وی ارتباط مجدد برقرار کرده اند. به همین بهانه به سراغ ایشان رفتیم و گفتگوی مفصل و صمیمانه ای را با این هنرمند گرامی ترتیب داده ایم.
خانم بوبانی برای شروع لطفاً کمی از خودتان برایمان بگویید.
26 اردیبهشت سال 1332 در سنندج متولد شدم و شش ماه بعد از تولد به آبادان رفتیم. دوره ی جوانی ونوجوانی را در آبادان سپری کردم و در سال 1354 ازدواج کردم که حاصل آن نیز دو فرزند است.
در سال 1370 به تهران آمدم و ساکن شهرک اکباتان شدم. البته مابین این سالها مدت 2 سال هم به شهرک ژاندارمری نقل مکان کردم ولی طاقت نیاوردم و دوباره به اکباتان برگشتم.
چطور شد که طاقت دوری از شهرک اکباتان را نیاوردید؟ رمز این وابستگی چیست؟
کلا فضای اکباتان یک فضای کاملا صمیمی و راحت است. روابط آدمها با یکدیگر بسیار خوب می باشد و کسی با کسی کار ندارد. همچنین کلی فضای سبز هست که اهالی با خیال راحت میتوانند از این فضا استفاده کنند.البته این مسئله را هم باید اضافه کنم که متاسفانه فرهنگ آپارتمان نشینی در خیلی مناطق دیگر هنوز به طور کامل جا نیفتاده است اما شهرک اکباتان ماجرا متفاوت است. همچنین مدیریت اینجا بسیار قوی می باشد و با هزینه هایی که از اهالی اخذ می گردد، مشکلات بررسی می شود و دیگر نیازی نیست شما با مسائل گوناگون شخصا درگیر شوید.
اکباتان قدیمی است یا مدرن؟
اکباتان در واقع هم مدرنه هم راحت، از هر پنجره که به بیرون نگاه میکنید فضای سبز دارید و اگر در اکباتان باشید دیگر نیازی نیست از جاهای دیگر نیازهایتان را تأمین کنید.
خوب، اگر موافق باشید کمی وارد فضای حرفی ای شما شویم. از اولین تجربه کاریتون برایمان بگویید.
اولین تجربه کاریم توی تئاتر بود. تقریبا 19 ساله بودم که کار کردم.
شخصاً کدامیک از کارهایتان را بیشتر دوست دارید؟
اگر هر دو وجه رو در نظر بگیریم که هم مردم دوست داشته باشند و هم خودم، واقعیت این است که بازخورد مختار خیلی خوب بود و هر جا که حضور دارم، مردم درباره اش صحبت میکنند. البته بنده همه کارهایی که در گذشته انجام داده ام را دوست دارم بدلیل اینکه تصور می کنم نقش هایی هستند که از نظر فرهنگی توانسته اند گامی هرچند کوچک در ارتقاء سطح فرهنگی جامعه بردارند و تاکنون کاری نکرده ام که آن را دوست نداشته باشم.
این روزها با سریال زیر پای مادر ارتباطی مجدد و تازه با مردم برقرار کردید.
بله. البته این را هم باید بگویم که بنده به دلیل مشکلاتی که با رسانه تصویری داشتم تصمیم گرفته بودم که دیگر فعالیت نکنم. منتهی سریال زیر پای مادر، نوشته آقای سعید نعمت الله بود که بنده قلم ایشان را خیلی دوست دارم و این کار چهارمین همکاری مشترک ما بود. علاوه بر این آقای بهرنگ توفیقی که دوست عزیز و خوب بنده می باشند نیز کارگردانی مجموعه را بر عهده داشتند که این دو پارامتر در کنار هم باعث شد که در این سریال حضور یابم.
و ظاهراً این سریال مورد قبول اکثر بیننده ها نیز قرار گرفته است.
بله. تا همین امروز که اکثراً راضی بودند. از نظر بنده در این سریال از لحن گفتاری نه خیلی عامیانه و نه خیلی روشنفکرانه استفاده شده است که اکثر مردم می توانند با آن ارتباط برقرار کنند و همین که اغلب مردم از سمت سریالهای ماهواره به دیدن این سریال مشتاق شدن خودش یه گام مثبت است.
در هنگامی که پروژه فشرده ای در دست ندارید، اوقات فراغت شما چطور می گذرد؟
فیلم میبینم و کتاب هم میخوانم. البته بیشتر با کتاب میانه دارم.
برگردیم به شهرک اکباتان. به عنوان یک اکباتانی قدیمی، برای بهبود شرایط شهرک اکباتان چه پیشنهاداتی دارید؟
اکباتان شهرک بسیار خوبی است اما مشکلات خاص خودش را هم دارد.
به عنوان مثال یکی از عمده مشکلات آن متاسفانه تصرف مشاعات آن است که حق این مردم است و چه خوب می شد که وقتی آقایان به ساخت و سازهایشان مشغول هستند، رضایت مردم فهیم اکباتان را هم در کنارش لحاظ میکردند. حتی اگر از زاویه مذهبی هم به قضیه نگاه کنیم اینها املاک ما هستند. حالا آمدند و در یکی از این مکانها بدون اجازه اهالی دارالقرآن تاسیس کرده اند. به هر حال آنقدر باید سعه ی صدر داشته باشند و بپذیرند که اشتباه کردند و این ماجرا را ختم به خیر کنند. به هر حال عدم رضایت مردم هیچگاه نمی تواند مسئله خوشایندی باشد.
یک نمونه مهم دیگر، تصرف فضای مابین فاز یک و دو شهرک می باشد. آقایان عنوان کرده اند که میخواهیم یک مجموعه فرهنگی- ورزشی- تجاری بسازیم که تا الان ما به غیر از مجموعه تجاری چیز دیگری ندیده ایم.
بعد از آن مگامال را آوردند و گفتند پارکینگ آن قابل استفاده و رایگان است. بعد از یک مدت آن را پولی کردند و به طبع آن مردم هم برای اینکه هزینه نکنند ماشینها رو بیرون مجتمع پارک میکنند که حاصل این فرآیند یک ترافیک سرسام آور شده است.
اکباتان تبدیل شده است به یک پارکینگ. حتی خود مترو مسئله ساز شده است. مترو می سازند ولی برای آن پارکینگ درست نمی کنند!! این یعنی تجاوز به حق و حقوق و حریم مردم.
مضاف بر اینها آلودگی صوتی و آلودگی هوا را هم در نظر بگیرید. به هر حال همه اینها تجاوز مستقیم به حقوق اهالی شهرک اکباتان، بزرگترین و بهترین شهرک خاورمیانه بوده اما در حال حاضر با این شرایط آرامشش را بهم ریخته اند.
از همینجا خواهشی دارم از کسانی که متولیان چنین ماجراهایی هستند. پیش از آنکه دست به چنین اقداماتی بزنید، حتما رضایت مردم را در نظر بگیرید و حق و حقوق شهروندان را نیز رعایت کنید.
و حرف آخر؟
آرزو میکنم همه مردم سلامت باشند. همچنین امیدوارم افرادی که در صدر ماجراهایی که نمونه هایش را نیز عنوان کردم می باشند، روش وشیوه ی کارشان به شکلی باشد که آرامش این مردم بهم نریزد و صلح و عدالت وآزادی برای همگان وجود داشته باشد .
