در ابتدا از خودتان و زمان آغاز مجسمه سازی تان بگویید.
حسین خسروی هستم متولد شهر تهران و از سن 16 سالگی این هنر را شروع کردم.
بنده زیر نظر استاد ریاحی آموزش دیدم. البته باید خاطر نشان کنم که به دلیل فضایی که در آن زمان حاکم بود و مخالفت هایی که با حرفه مجسمه سازی می شد به مدت 37 یا 38 سال از این هنر دور بودم و فعالیت هایم را در زمینه صنعتی ادامه دادم. اما مجدداً پس از 38 سال ساختن مجسمه را شروع کردم.
راز علاقه مندی شما به هنر مجسمه سازی چه بود؟
روزی یکی از دوستان نزدیکم که در آن زمان به این کار مشغول بودند مرا به عنوان مدل کارشان انتخاب کردند و این اتفاق جرقه علاقه مندی من به این هنر را رقم زد. پس از آن شروع به یادگیری نمودم. بلافاصله هم کاراهایم را با زیباسازی و شهرداری آغاز کردم.البته این نکته را هم باید بگویم که کارهایی که انجام دادم هیچ کدام به نامم ثبت نشده است.
هر مجسمه ساز منبع الهامی دارد. منبع الهام شما از کجاست؟
بیشتر فکر و تجربه است؛ به عنوان مثال بنده تلاش نمودم گوشه ای از خاطراتم را در برخی از کارها به نمایش بگذارم. بعضی دیگر از کارها مطابق با اتفاقهای زندگیم هستند و البته تعدادی از کارها را نیز برای حفظ ضرب المثل ها و حکایات می سازم تا بتوانم آنها را ماندنی کنم. البته تعدادشان بسیار زیاد است اما اگر عمری باقی باشد سعی می کنم بیشترشان را کارکنم.
کدامیک از کارهایتان را بیشتر دوست دارید و به نوعی متفاوت از بقیه هستند؟
واقعاً اکثر آنها را دوست دارم اما کاری هست که زمانهایی که خودم به این کار نگاه میکنم به این فکر میکنم که چطور این کار را درست کردم!! نام این آثر آدم و حوا است . در این کار شما عشق و علاقه ای که آن دو بهم داشتند را نیز می توانید مشاهده کنید.
آیا طرحهای جدیدی هم در دست ساخت دارید؟
بله، طرحهای جدیدی نیز در دست دارم که هنوز نیم کاره هستند. البته باید بگویم که ما به زودی یک نمایشگاه در امارات خواهیم داشت که هم کارهای قبلی و هم کارهای جدید را خواهیم برد. البته با این محدودیت که بعضی از این کارها بزرگ هستند و جنسشون نیز برنز می باشد ممنوعیت دارم و اجباراً تنها کارهای کوچک و قابل حمل را می توانم با خود ببرم.
وقتی در حال ساخت یک مجسمه هستید چه احساسی دارید؟
زمانی که در حال ساخت این مجسمه ها هستم همه چیز را فراموش می کنم. حتی فرصت غذا خوردن را هم پیدا نمیکنم و اصلا متوجه گذر زمان نمی شوم.
به طور تقریبی تاکنون چند مجسمه ساخته اید؟
دقیقا 30 تا مجسمه کار کردم که البته چندتایی از آنها را فروخته ام. البته یک کار در حال ساخت به نام "هیچ در پیچ" دارم که برگرفته از شعر عطار است.
جایگاه هنر مجسمه سازی ایران را در مقایسه با سایر کشور ها را چگونه ارزیابی می کنید؟
در سالهای گذشته این هنر بسیار از یاد رفته و مهجور بود، اما در حال حاضر اوضاع خیلی بهتر شده است. این هنر احتیاج به آموزش و تبلیغات بیشتری دارد. امیدوارم که وضعیت بهتر هم بشود. بنده بسیار مشتاق هستم تا بتوانم این رشته را به علاقه مندانش آموزش بدهم.
مهمترین گام در تحقق یافتن این امر را چه می بینید؟
در ابتدا دولت باید جایگاهی برای این هنر مشخص کند تا علامندان بتوانند وارد این رشته بشوند.
و کلام آخر....
بسیار دوست دارم این هنر در سرزمینم ایران ماندنی شود و از بین نرود و همینطور علاقمندان مجبور نباشند تا برای یادگیری این رشته به خارج از ایران بروند.
برخی از کارهای استاد حسین خسروی:
پدر فداکار
در زمان حاضر که جنگلها رو به نابودی هستند یک انسان شروع به تبر زدن به درختی میکند که لانه پرندگان است و پدر جوجه ها شانه هایش را زیر تنه درخت میگذارد که درخت نیوفتد.
سیمرغ صلح
محبت الهی
در این کار مرد و زن با هم در یک جسم هستند و از هم دور نیستند .
توضیح: تمامی تصاویری که در ضمیمه گفتگوی فوق شده است ماکت طرح های اصلی می باشند.